„Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz”
Komentarz do Ewangelii - I Niedziela Wielkiego Postu
Łk 4, 1-13
Pełen Ducha Świętego, powrócił Jezus znad Jordanu, a wiedziony był przez Ducha na pustyni czterdzieści dni, i był kuszony przez diabła. Nic przez owe dni nie jadł, a po ich upływie poczuł głód. Rzekł Mu wtedy diabeł: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby stał się chlebem».
Odpowiedział mu Jezus: «Napisane jest: „Nie samym chlebem żyje człowiek”».
Wówczas powiódł Go diabeł w górę, pokazał Mu w jednej chwili wszystkie królestwa świata i rzekł do Niego: «Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je dać, komu zechcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje».
Lecz Jezus mu odrzekł: «Napisane jest: „Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz”».
Zawiódł Go też do Jerozolimy, postawił na szczycie narożnika świątyni i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół. Jest bowiem napisane: „Aniołom swoim da rozkaz co do ciebie, żeby cię strzegli, i na rękach nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień”».
Lecz Jezus mu odparł: «Powiedziano: „Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego”».
Gdy diabeł dopełnił całego kuszenia, odstąpił od Niego do czasu.
Komentarz
Wraz z obchodami Środy Popielcowej rozpoczęliśmy Wielki Post. Czas skupienia, refleksji i nawracania się. Dla wielu jest to również, okres szczególnie kojarzący się z trudem i zmaganiem. Które towarzyszą nam w trakcie naszego pielgrzymowania, a dziś są szczególnie warte podkreślenia, w chwilach współczucia i wspierania naszych Braci i Sióstr z Ukrainy.
Kościół poprzez Liturgię Słowa ofiarowuje nam pokrzepiający pokarm na kolejny tydzień. Pierwsze czytanie ukazuje nam wyznanie wiary Narodu Wybranego, którego istotną częścią jest wspomnienie. Niezachwiane wspomnienie faktu, który uczynił Bóg – wyprowadzenia Izraela z Egiptu. Natomiast Ewangelia przewidziana na dziś opowiada nam o Jezusie, który pełen Ducha powraca znad Jordanu i udaje się na miejsce pustynne (por. Łk 4, 1-2). Tam właśnie doznaje kuszenia, z którego wychodzi zwycięsko. Dla Jezusa było to realne kuszenie, jednakże nie mogło ono przysłonić wspomnienia tego, co się wydarzyło wcześniej nad Jordanem. Gdzie Jezus wychodząc z wody, usłyszał słowa: Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie (por. Łk 3, 22). To zdanie, które wypowiedział Ojciec, przyniosło Mu pełnię Ducha – wypełniającego miłością nie do zapomnienia. Duch Święty daje nam pokrzepienie w trudnych momentach naszego życia. Jest On w stanie ukazać Miłość Ojca nawet w cierpieniu, którego doświadczamy. Przypomina nam nieustannie o dobrodziejstwach, które są częścią naszego życia.
Święty Grzegorz Wielki, komentując Księgę Hioba pisze: Wielką zaiste pociechą w utrapieniu jest wspomnienie dobrodziejstw, jakie otrzymaliśmy od Stwórcy. Nie załamie się człowiek na skutek cierpień, skoro na czas umocni go wspomnienie doznanych dobrodziejstw. Otwierajmy się w tym czasie Wielkiego Postu na działanie Ducha Świętego, Którego otrzymaliśmy. On nadaje sens wszystkiemu co nas spotyka.
Br. Kamil Pasierbski OFMCap
0 komentarzy