Komentarz na święto Ofiarowania Pańskiego
Gdy upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa
do Jerozolimy, aby przedstawić Go Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim:
«Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu». Mieli również złożyć w
ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.
A żył w Jeruzalem człowiek imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny,
wyczekujący pociechy Izraela; a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił,
że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Z natchnienia więc Ducha przyszedł do
świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju
Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:
«Teraz, o Władco, pozwalasz odejść słudze Twemu
w pokoju, według Twojego słowa.
Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,
które przygotowałeś wobec wszystkich narodów:
światło na oświecenie pogan
i chwałę ludu Twego, Izraela».
A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i
rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w
Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą – a Twoją duszę miecz przeniknie – aby na
jaw wyszły zamysły serc wielu».
Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w
latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już sobie
osiemdziesiąt cztery lata. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i
modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim
wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem.
A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta –
Nazaret.
Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na
Nim.
Łk 2, 22-40
Komentarz
Przeżywamy dzisiaj święto Ofiarowania Pańskiego. Liturgia słowa skupia się na motywie
przyjścia Boga do człowieka. Pierwsze czytanie z księgi Malachiasza zapowiada, że Pan,
który jest oczekiwany przez swój lud, przybędzie do swojej świątyni. W liście do
Hebrajczyków natchniony autor pisze o tym przybyciu, które w sposób radykalny przekracza
wszelkie oczekiwania człowieka. Bóg stał się człowiekiem w Jezusie z Nazaretu, upodobnił
się do wszystkich ludzi. Zachwyt nad tym sposobem objawienia się Boga człowiekowi
wyraża w ewangelii Symeon, który na własne oczy zobaczył spełnienie Bożych obietnic.
Postawa Symeona, który zachwyca się wiernością Boga obietnicom, które złożył
człowiekowi skłania do refleksji. Może warto dzisiaj poszukać w swojej historii, w
codzienności, momentów spełniania się Bożych obietnic. Sytuacji, o których moglibyśmy
powiedzieć: “tutaj interweniował Pan Bóg”. Może warto zauważyć te wydarzenia, nazwać je
sobie i się nimi ucieszyć. Przeżyć radość z tego, że Pan Bóg spełnia swoje obietnice, że chce
przez to przekonać człowieka do siebie i do wartości jaką mamy w Jego oczach.
br. Marek Kłusek