„Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie.”
Komentarz do Ewangelii - Niedziela Palmowa
Łk 22, 24-30
Powstał również spór między nimi o to, który z nich zdaje się być największy. Lecz On rzekł do nich: «Królowie narodów panują nad nimi, a ich władcy przyjmują nazwę dobroczyńców. Wy zaś nie tak [macie postępować]. Lecz największy między wami niech będzie jak najmłodszy, a przełożony jak sługa! Któż bowiem jest większy? Czy ten, kto siedzi za stołem, czy ten, kto służy? Czyż nie ten, kto siedzi za stołem? Otóż Ja jestem pośród was jak ten, kto służy.
Wyście wytrwali przy Mnie w moich przeciwnościach. Dlatego i Ja przekazuję wam królestwo, jak Mnie przekazał je mój Ojciec: abyście w królestwie moim jedli i pili przy moim stole oraz żebyście zasiadali na tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela.
Komentarz
Dzisiejsza Liturgia w szczególny sposób zestawia w sobie tajemnice: triumfu-życia i cierpienia-śmierci. Chwalebny wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy i Męka, którą podejmuje w tym samym mieście. Chrystus niesie w sobie jedno i drugie, chwałę i wzgardę. Jednakże Jego historia nie zatrzymuje się na przyjęciu uwielbienia ani na przyjęciu udręk od ludu. Jezus poszedł dalej, gdyż taka była wola Jego Ojca. Pokazuje na swoim przykładzie, że plany Boże względem człowieka sięgają znacznie dalej niż ziemskie dobra duchowe czy materialne. Sięgają dalej niż śmierć. Paradoksalnie Pasja Pańska, jest dla człowieka ciągle tętniącym źródłem życia i bezwarunkowej miłości. Jest również jakby krwawą pieczęciom na całym Jego nauczaniu.
Misterium życia Chrystusa i Jego śmierci to dla człowieka zbiór paradoksów, które są dostępne dla nas przez rozumną wiarę. Przez wiarę w obietnice życia wiecznego, w dobroć Ojca. Przejść przez swoje życie, a nie uczynić z niego swojego celu, to jest dzieło, do którego Bóg nas zaprasza. Jezus Chrystus jest pierwszym światkiem wiary w obietnicę życia wiecznego. I zapewnia, że w domu Ojca jest mieszkań wiele.
Br. Andrzej Basista OFMCap
