Komentarz na Uroczystość Zesłania Ducha Świętego

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Parakleta da wam, aby z wami był na zawsze.

Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.

To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem».

J 14, 15-16. 23b-26

Komentarz

Przeżywamy dzisiaj Uroczystość Zesłania Ducha świętego. Liturgia słowa skupia się wokół tego wydarzenia. W czytaniu z Dziejów Apostolskich św. Łukasz opisuje, jak Apostołowie zostali napełnieni Duchem Świętym w dniu Pięćdziesiątnicy. W drugim czytaniu św. Paweł przypomina nam, że wszyscy prowadzeni przez Ducha Bożego są synami Bożymi. Otrzymaliśmy Ducha przybrania za synów i możemy nazywać Boga naszym Ojcem; jesteśmy też współdziedzicami Chrystusa i będziemy mieli z Nim wspólny udział w chwale. W ewangelii natomiast, św. Jan przekazuje nam obietnicę Jezusa zesłania Parakleta, Pocieszyciela, który wszystkiego nas nauczy. Który uzdalnia nas do wypełnienia przekazań, do miłowania się wzajemnie. Warto zastanowić się dzisiaj: czy widzę działanie Ducha Świętego w moim życiu?

br. Marek Kłusek OFMCap