V Niedziela Wielkanocna

Po wyjściu Judasza z wieczernika Jezus powiedział: «Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony. Jeżeli Bóg został w Nim otoczony chwałą, to i Bóg Go otoczy chwałą w sobie samym, i to zaraz Go chwałą otoczy.

Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, że jesteście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali».

J 13, 31-33a. 34-35

Komentarz:

Dzisiejsza Liturgia Słowa ukazuje nam, czym jest prawdziwy rozwój Kościoła. Psalm zachęca nas do głoszenia wielkich dzieł Boga, by wszyscy ludzie mogli usłyszeć o Jego potędze i Królestwie. To właśnie Królestwo — „Przybytek Boga z ludźmi” — ukazuje nam Apokalipsa św. Jana: Bóg czyni wszystko nowe i mieszka pośród swojego ludu. Jezus w Ewangelii mówi jasno: znakiem rozpoznawczym Jego uczniów ma być wzajemna miłość. To ona jest siłą napędową Kościoła, zaczynem wspólnoty i znakiem dla świata. Tę miłość w praktyce ukazują nam Paweł i Barnaba w pierwszym czytaniu z Dziejów Apostolskich — głoszą Ewangelię, umacniają wiernych, ustanawiają starszych i pełnią misję, do której zostali powołani.

br. Wojciech Łukasik OFMCap