Historia seminarium

Początków działalności dydaktycznej przy naszym klasztorze należy upatrywać w czasie jego powstania. Krakowski klasztor Kapucynów od początku był domem nowicjackim, a od roku 1704 mieściło się w nim studium filozofii i – nieco później – teologii. Mimo burzliwych czasów, jakie przechodził klasztor krakowski, w domu studiów otrzymywano dobre wykształcenie. W połowie XIX wieku o. Beniamin Szymański przeprowadził odnowę studiów kapucyńskich. Przez pewien okres czasu, do roku 1926, klerycy kapucyńscy prowincji galicyjskiej kształcili się w różnych seminariach zakonnych Krakowa.

Pomimo piętrzących się trudności (finansowych i braku odpowiedniej kadry wykładowców) pragnienie otwarcia własnego studium filozoficzno-teologicznego zaowocowało erygowaniem w krakowskim klasztorze Kapucynów w roku 1926 Studium Filozoficznego, a po dwóch latach także Studium Teologicznego. Statuty seminarium stanowiły o siedmioletnim cyklu studium (3 lata filozofii i 4 lata teologii).

Okupacja hitlerowska i powojenne zmagania Polski nie ominęły seminarium kapucyńskiego. Po okresie dynamicznego rozwoju musiało ono stawiać czoło różnorakim trudnościom, spowodowanym tak restrykcyjnymi działaniami władz komunistycznych, jak i wyraźnym spadkiem liczby powołań. W roku 1970 podjęto decyzję o zawieszeniu wykładów we własnym seminarium i skierowaniu studentów kapucyńskich do Seminarium Duchownego OO. Franciszkanów Konwentualnych, znajdującego się w Krakowie. W latach 80. ubiegłego wieku zaczęła wzrastać liczba powołań zakonnych i odzyskano wszystkie pomieszczenia klasztorne.
Jesienią 1991 roku wznowiono więc działalność WSD Braci Mniejszych Kapucynów, którego patronem jest bł. Apolinary z Posat (1739-1792) – kapucyn, męczennik za wiarę z okresu rewolucji francuskiej. Na mocy dekretu Kongregacji ds. Wychowania Katolickiego uczelnia ta jest związana umową afiliacyjną z Uniwersytetem Papieskim Jana Pawła II w Krakowie.
Cieszy coraz większy udział kapucynów w dziele formacji intelektualnej braci formacji początkowej (1/3 wszystkich wykładowców seminarium to kapucyni). W czasie swej ponad dwudziestoletniej działalności uczelnia ta stała się miejscem formacji intelektualnej i duchowej braci pochodzących nie tylko z samej Polski, ale również z sąsiedniej Ukrainy, Litwy oraz Bułgarii.
Corocznie organizowane sympozja czy sesje naukowe poświęcone analizie aktualnych zagadnień pastoralnych (O Słudze Bożym Ojcu Serafinie Kaszubie, Przesłanie św. Ojca Pio; Pomoc kobiecie, która dokonała aborcji; Dialog w sakramencie pokuty), zainicjowanie periodyku naukowego Studia Laurentiana oraz zaangażowanie naszych wykładowców we współpracę z innymi środowiskami naukowymi w kraju są wymownym przejawem zaangażowania się kapucyńskiej uczelni w dzieło ewangelizacji, która polega też na twórczym dialogu ze współczesną kulturą.

opracowanie: br. Henryk Cisowski