„To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!”
Komentarz do Ewangelii - II Niedziela Wielkiego Postu
Łk 9, 28b-36
Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dopełnić w Jeruzalem. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwu mężów, stojących przy Nim.
Gdy oni się z Nim rozstawali, Piotr rzekł do Jezusa: «Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, pojawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok.
A z obłoku odezwał się głos: «To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!» W chwili gdy odezwał się ten głos, okazało się, że Jezus jest sam.
A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie opowiedzieli o tym, co zobaczyli.
Komentarz
Rozważając dzisiejsza Ewangelię, można zachwycić się chwałą, którą oglądali uczniowie Jezusa . Również w nas może zrodzić się pragnienie, doświadczania czegoś tak równie pięknego i spektakularnego. Zapewne nie ma w tym nic złego, skoro Bóg chciał aby uczniowie tego doznali. Zwróćmy jednak uwagę na to dlaczego uczniowie się tam znaleźli.
Jezus zabrał razem ze sobą Piotra, Jana i Jakuba na górę aby się tam modlić. W innych Ewangeliach nie ma żadnej mowy o tym, aby szli się modlić, tylko św. Łukasz na to zwraca uwagę. Zapewne dla innych Ewangelistów było to zbyt oczywiste. Uczniowie widzą Chrystusa modlącego się, zauważają że jego wygląd zewnętrzny się zmienia. Ta przemiana nie jest celem samym w sobie, ale jest pewnym efektem bliskości z Bogiem. Pamiętamy jak Mojżesz, który wracając ze spotkania z Panem, musiał zakrywać twarz, ponieważ promieniała na skutek rozmowy z Nim. My również to dostrzegamy patrząc na zakochanych. Wyraz ich twarzy zmienia się, częściej się uśmiechają są radośniejsi, ożywieni i odmłodzeni. Taka relacja miłości daje bezpieczeństwo umocnienie. Chrystus jest właśnie w takiej relacji do Ojca, dlatego może rozmawia o swojej męce i śmierci nie traci przy tym nadziei i ufności, a doznając umocnienia.
Adonai zaprasza nas dzisiaj do relacji miłości. Nie da się być z kimś tworzyć więzi nie poświęcając mu czasu. Modlitwa jest dla nas tym spotkaniem, tą przestrzenią w której będziemy mogli wpuszczać lekarza naszej duszy.
Br. Daniel Wójcik OFMCap
0 komentarzy